"I nie było już nikogo" Agata Christie

Tytuł: I nie było już nikogo
Tytuł oryginału: And Then There Were None
Autor: Agata Christie
Seria/cykl: -
Data premiery: 1939
Wydawnictwo: Wydawnictwo Dolnośląskie
Liczba stron: 212

Dziesięć osób podejrzanych o morderstwo zostaje zaproszonych przez tajemniczego gospodarza do domu na wyspie. Gdy ginie druga z nich, pozostali zdają sobie sprawę, że to, co początkowo uważali za nieszczęśliwy wypadek, jest dziełem zabójcy. Postanawiają odkryć jego tożsamość. Nie jest to proste, gdyż  nikt nie ma alibi. Odizolowani od społeczeństwa, niezdolni do opuszczenia miejsca pobytu, umierają jeden po drugim w sposób opisany w dziecięcej rymowance, którą ktoś wywiesił w ich pokojach.

Uwielbiam kryminały a najbardziej cenię sobie twórczość Agaty Christie. Trochę jej książek mam już za sobą, ponieważ swoją przygodę z tym tajemniczym gatunkiem, jakim jest kryminał, zaczęłam będąc w gimnazjum. Wybierając się parę dni temu do biblioteki z koleżanką, wcale nie miałam zamiaru wypożyczać coś nie będącego "Lalką" Bolesława Prusa. Jakież było zdziwienie mojej mamy, gdy do domu wróciłam nie z "Lalką" a z "I nie było już nikogo" lub znane pod nazwą "Dziesięciu murzynków".

"Raz dziewięciu żołnierzyków pyszny obiad zajadało, nagle jeden się zakrztusił - i dziewięciu pozostało."

Powieść rozpoczyna się od tego, że poznajemy osoby zaproszone przez tajemniczego U.N. Owen'a na Wsypę Żołnierzyków. Po ich przyjeździe dowiadujemy się, że każda z dziesięciu osób ma na swoim sumieniu morderstwo.. Już pierwszego dnia ginie gość luksusowej willi. Jak później się okazuje jego śmierć idealnie pasuje do pierwszej zwrotki dziecięcej rymowanki, która została wywieszona w każdym pokoju należącym do gości. Każdego kolejnego dnia giną osoby  w skutek różnych wypadków. Na wyspie są tylko zaproszeni, więc sprawa wydaje się bardzo tajemnicza. Krąg podejrzanych z czasem się zmniejsza, przez co nikomu nie można zaufać. Kim jest morderca?

"I nie było już nikogo" ciekawi od samego początku. Narrator jest wszechwiedzący, więc każda myśl bohaterów jest nam znana. Możemy dowiedzieć się co myślą na temat całej sytuacji oraz tego, jak bardzo są nie ufni w stosunku do pozostałych. Ich celem jest przeżycie, nawet za wszelką cenę. Ważną kwestią jest też to, czy rzeczywiście wszyscy są mordercami. Pomimo zarzuconych czynów, każdy znajduje sposób na swoje usprawiedliwienie.

Wydaje mi się, że Agata Christie trochę przekoloryzowała bohaterów. Gdybym sama znalazła się w ich sytuacji, odchodziłabym od zmysłów wiedząc, że śmierć zbliża się wielkimi krokami. Nie mogę napisać, że goście willi nie byli przejęci sprawą morderstw, ale byli chyba zbyt opanowani lub sprawiali takie wrażenie. Możliwe, że pisarka zrobiła to celowo, aby pokazać, że nie do końca zdawali sobie sprawę z powagi sytuacji. W miarę zagłębiania się w lekturę emocje sięgały zenitu i bardzo interesowało mnie to, kto jest mordercą. Czy to osoba z zewnątrz? A może to ktoś spośród gości?

"A ten jeden, ten ostatni tak się przejął dolą srogą, że aż z żalu się powiesił, I nie było już nikogo."

Zakończenie było kapitalne. Przy każdym kryminale Agaty Christie zastanawiam się, ile pisarka musiała włożyć trudu, aby powieść była spójna i dopięta na ostatni guzik. Do samego końca nie wiedziałam kto był mordercą. Pod koniec książki wszystko jednak zostało wytłumaczone i nie mogłam uwierzyć, że nawet się nie domyślałam niektórych rzeczy.

Zachęcam Was do sięgnięcia po tę książkę, bo jest absolutnym klasykiem gatunku. Myślę nawet, że jest idealna do rozpoczęcia swojej przygody z Agatą Christie. Jeżeli nie przepadacie za kryminałami, spodoba się Wam "I nie było już nikogo". Pełno tam zwrotów akcji i interesujących zachowań ludzi w obliczu zagrożenia.

10/10